Dit is een verhaal over hoeveel een mens (ver)dragen kan, over grenzen (over grenzen heen) te verleggen. Bijstellen en herstellen.
Een verhaal over liefde, leed, en vooral leiden. Leiding hebben en leiding houden.
Het kan een zielig verhaal zijn, of worden, maar wie zit daar op te wachten?
Ik niet, daar ben ik de mens niet naar!
Mijn naam is Corine Barendregt, 35 jaar, moeder van Jari (5 jaar). Ongevraagd en ongewenst staat al zo’n 24 jaar van mijn leven in het teken van kanker, borstkanker, zo één van het allerlelijkste soort. Ergens heb ik besloten dit niet lijdzaam (meer) te ondergaan, maar het als een uitdaging te zien, een soort macabere missie. Mijn missie, met maar één doel: VICTORIE!!!
Vandaar mijn blog. Mijn blog is om mijn lijf geschreven; om mijn lijf de aandacht en steun te geven die het verdient. In alle betekenissen die je hieraan kunt geven.
maandag 1 juli 2013
Kopie update Facebook
In één gesprek met de huisarts bespreken dat je een wilsverklaring wilt vastleggen en een wrat in je gezicht wilt laten aanstippen, omdat je nu eenmaal toch gewoon ijdel blijft... Geloof me, daar is niet makkelijk een bruggetje tussen te leggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten