Mijn naam is Corine Barendregt, 35 jaar, moeder van Jari (5 jaar).
Ongevraagd en ongewenst staat al zo’n 24 jaar van mijn leven in het teken van kanker, borstkanker, zo één van het allerlelijkste soort.
Ergens heb ik besloten dit niet lijdzaam (meer) te ondergaan, maar het als een uitdaging te zien, een soort macabere missie. Mijn missie, met maar één doel: VICTORIE!!!


Vandaar mijn blog.
Mijn blog is om mijn lijf geschreven; om mijn lijf de aandacht en steun te geven die het verdient. In alle betekenissen die je hieraan kunt geven.


zondag 18 augustus 2013

Kopie updates Facebook

Omdat ik mijn spannende belevenissen zelf maar nauwelijks met de pen kan bijhouden, hierbij de beknopte samenvatting van afgelopen periode, zo van mijn facebookpagina geplukt.

16 augustus 2013:

Zo mezelf weer overtroffen; de Frankfurter hell overleefd, levertumoren tot vijftig procent laten verschrompelen en dan, ondanks pijn en misselijkheid (leve Wieger Rekker met zijn ampulletjes) zelfs nog een terrasje meegepikt!

Kon ook niet anders; het is hier nog steeds bloody hot en een mens mot toch eten hè...

Welterusten lieve allemaal, morgen weer op naar Heiloo!!

12 augustus 2013:

Het lijkt maar niet te lukken om een concreet plan van aanpak van Herr Professor te krijgen, wat te doen...?! BIBBERS!!! :-S

Vrijdag weer een Frankfurter Hell, of toch de behandeling (vooralsnog) weigeren, terwijl het wel goed aanslaat en levensverlengend kan werken?

HOOOOOOOOOOHHHHHH, waarom nu altijd die duivelse dilemma's? Kan ik niet gewoon kiezen tussen een Mojito en een Caipirinha ofzo? Hoewel, das ook lastig...

24 juli 2013:

HEEEEEEEEL GOED NIEUWS!!!

Tumormarker is met driekwart gedaald!!!! Holy macaroni, ik ben dus heel goed bezig!!

Helaas wel een zeer naar en bizar gesprek met mijn eigen internist in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis gehad, maar daar zal ik nog wel een blog aan wijden!

Waar het op neer komt is dat de beste man met een gladgestreken smoel durft te beweren dat 'hij het beste met mij voor heeft', terwijl uit alles blijkt dat hij vooral zijn eigen gelijk wil behalen.

Ach, couldn't care less... FDKK!!!

7 juli 2013:

Weer een spannend avontuur van Dikkie Dik...

Net wakker geworden in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis, waar ik mijn vierde bloedtransfusie heb gehad.

Gisteren met ambulance binnengebracht, nadat ik (spierwit) een paar keer voelde dat ik het bewustzijn verloor in plaats van dat ik in slaap viel.

Diagnose: zeer ernstige bloedarmoede, mogelijk gevolg door chemo in lever (welke ik afgelopen donderdag weer in frankfurt heb gehad, maar das een ander dramatisch verhaal).

Corine zal Corine niet zijn als het weer niet met de nodige hilariteit gepaard zou gaan; doordat ik in duitsland behandeld ben, moest ik in quarantaine (MRSA protocol).
Lig dus in een speciale kamer, er zijn allerlei kweekjes afgenomen en er komen alleen nog maar artsen in speciale verpakking binnen.














Één ding is me wel duidelijk geworden; ik heb veel geluk gehad... Oeffff!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten