Mijn naam is Corine Barendregt, 35 jaar, moeder van Jari (5 jaar).
Ongevraagd en ongewenst staat al zo’n 24 jaar van mijn leven in het teken van kanker, borstkanker, zo één van het allerlelijkste soort.
Ergens heb ik besloten dit niet lijdzaam (meer) te ondergaan, maar het als een uitdaging te zien, een soort macabere missie. Mijn missie, met maar één doel: VICTORIE!!!


Vandaar mijn blog.
Mijn blog is om mijn lijf geschreven; om mijn lijf de aandacht en steun te geven die het verdient. In alle betekenissen die je hieraan kunt geven.


maandag 3 maart 2014

Altijd Wat

Morgen, dinsdag 4 maart 2014, zal ik te zien zijn in de reportage van NCRV's Altijd Wat, op Nederland 2 om 20.50 uur.


Zie de aankondiging op: http://altijdwat.ncrv.nl/nieuwsblogs/kanker-behandelen-over-grens

Deze reportage zal gaan over het vraagstuk waarom steeds meer Nederlandse (al dan niet uitbehandelde) kankerpatiënten naar het buitenland trekken voor behandelingen. Behandelingen die er in Nederland niet zijn, of waarvoor men in Nederland niet in aanmerking komt. Het zijn behandelingen die daardoor ook niet vergoed worden door de Nederlandse zorgverzekeraars.

Ik heb zelf het eindresultaat nog niet (mogen) zien, en ben dan ook ontzettend benieuwd naar wat het is geworden. Eerlijk gezegd schijt ik aardig wat kleurtjes van spanning. Het is maar afwachten hoeveel er van mij (letterlijk en figuurlijk) in beeld zal komen, hoe mijn woorden in of uit de context worden geplaatst, wat er wel belicht zal worden en wat niet. Van ervaringsdeskundigen heb ik intussen vernomen dat het eigenlijk altijd tegenvalt, dus daar ga ik dan maar vanuit. Wellicht dat het dan juist meevalt?! Ik kan mijn eigen stem al niet aanhoren, dus dit zal helemaal wel even slikken zijn. Hoewel ik daar gisteren wel een mooie opmerking over kreeg, wat enigszins geruststelt: 'Bekenden kennen jouw stem, uiterlijk en manier van doen allang, dus daar hoef jij je niet druk over te maken'. Das waar, en de mensen die ik (nog) niet ken, daar maak ik mij sowieso minder druk om, maar die zullen het vast ook wel trekken. ;-)

De NCRV heeft mij zeer recentelijk benaderd met de vraag of ik wilde meewerken. De reden dat ik dit doe, is zeker niet omdat ik graag met mijn fijne koppie op de buis wil. Het is tweeledig: Wellicht kan ik op deze manier iemand (al is het maar één persoon) een handvat geven, een richting om in te zoeken. Iemand die niet goed weet wat er aan opties te vinden is, maar die wel graag meerdere opties heeft. Net zoals mijn maatje Annemiek dat voor mij heeft gedaan. Ik hoop mensen te bereiken, die zich in een soortgelijke gezondheidssituatie bevinden, en ze te inspireren om altijd zelf de regie te blijven houden en zelf onderzoek te blijven doen. Ongeacht of ze nou uiteindelijk voor de reguliere Nederlandse arts, een buitenlandse arts, of een alternatieve arts kiezen. Het geeft mij in ieder geval een positief, en veel minder machteloos, gevoel, en dat vind ik heel veel waard.

Hier komt overigens ook mijn afkeer voor het woord (kanker)'patiënt' vandaan; patiënt houdt in dat je de ziekte ondergaat, patient betekent ook geduldig. Ik vind dat je de ziekte helemaal niet hulpeloos, afwachtend, of geduldig moet ondergaan. Ik geloof dat er altijd winst valt te behalen wanneer jezelf alert blijft, en ACTIEF deelneemt in het behandelproces, zelf onderzoek verricht en keuzes maakt. Keuzes waar JIJ je goed bij voelt, want naar mijn idee valt of staat iedere behandeling met hoe JIJ je erover voelt. Het gaat tenslotte om JOUW kwaliteit van leven.

Anderzijds wil ik natuurlijk de aandacht vragen voor het financiële plaatje, en voor stichting No Guts No Glory. Zonder deze stichting zou ik tenslotte zelf weinig te kiezen hebben. Uiteraard zit ik dan ook vol trots met mijn shirtje in beeld en met mijn polsbandje om, en ik hoop van harte dat ze mijn uitleg over de stichting niet achterwege zullen laten.   

Pak een bak met chips en een borrel en ga er lekker voor zitten, zou ik zeggen! 

Tot morgenavond!




4 opmerkingen:

  1. Wat heb je het weer goed verwoord.
    En ik hoop met je mee, dat je door jouw moed, mensen de weg kan wijzen. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Karin Machielsen4 maart 2014 om 11:17

    Ik ga zeker kijken,sterkte voor de rest

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zit er klaar voor hoor!!!

    BeantwoordenVerwijderen